Gönderdüğün mektübüğü bazarörtesi günü bazallıga giderken şube yandeki Daz Ali

agan verdi...Elimde Fadime, garının da bir okga yüz direm yağıda varıdı. 

Yağı yayıga ginelik goydumda uradan geçen bi mekteb talebesine okudim dedim.Anam

yavrum ben yağı hep unutmuşum, mektübüge daldurmuşum bi baktimkinelik koca

aranku bir it ağzını burnunu yalaya ginelik fildir füldür gözüme annaklamiymu

öte yana bir daha annakladımki bizim yağ güle gübüre garkolmuş.....

   Depem attı, elime bir kötek almaninennik baraber itin peşine düştüm. İt önde

ben peşte Giresini kirmane gibi çark döndüm. Döndüm emme lakin iti de belediye

meydanında bi kötekte zıbattım. Anam yavrum Salifim. Ben itin peşine

düşmenliğilen barabar yüremin başına bi hal oldu. 
Ellü liira doktur parası, yüz liirada eczaneye ilaç parası verdim...

   Anam yavrum Salifim, bizden boyuna para istiisun, biz pariyi nirden bulalım

gücük ayında inee sattukda gönderdük. Tavugu cücügü sattuk sa gönderdük da

minkinimiz galmadı. Geçenlerde ellerin bahçalarında guduruk çakallar gibi iki

büklüm soğlama yapdım da fındık billediğidim. Agan olası ite didimki bunu yegi

pazar Giresinde sat da yarisignen eve gazınan duz al yarısiğnende geline

urbalık basma al artanınıda Salifime gönderürük dediğdim.. Ben una öyle

dememişim de sen git Debbuy yanında bi gecede pariyi rakiynen gumara ver

demişim. Zabatcası agan kör kötük serfuş geldi gendünden hec habarı yok. Habar

anlatmanın da mimkini yok. Altına bi yatak atduk da zorunannuk yaturduk.

   Yavrum Salifim köyde bi gumar bi gumar geçen gece Dursunali pariyi gumara

vermiş, ayağındaki Trabzan lastiğine gadar gumara vermiş. Geçen zabah Fidan

gelin efendi dedene abdes suyu almak için su gapusuna gitdüğünde aykuru gine

yola doğuru tim tim ede ginelik gısgırlak biri tımancak gelmiyimi anam

gelinin dala ağzına gelmiş, Dursunali yi hortlak zannetmiş..

   Yavrum Salifim, sana bir gara habarım daha var. Recep Gilin Ayşa Cırım Ali' ye

gaçdı İrecep de ar namus diip yorganı omuzlaminnik Zonguldaga aşa gitti. Cirim

Alinennik Ayşa gırk gündür gayıplara garışdı. Yayla cenik aramadıkları yer

galmadı. Yavrum Salifim, Efendi Deden diş yapturacak diye gafa dişlerini

söktürdü de gocamancuk höshöbüldek gonuşi, gocamanın ağzı Keşap tüneline

döndü. Yavrum Salifim, tüfenennik çektürdüğün fotuğraf nede haccak çıkmış

boyuna bosuna dolanduğum zaptiyemi oldun yavrum Salifim. Sana gız bütüdüm boyu

sülün gibi dişleri darı denesi gibi, saçları darı püskülü, zollumu zollu,

haccakmı haccak hemide kütür kütür dikiş dikiyu. Hızanların urbasını hem una

dikdürdük. Çok isteri var emmalekin ben başunu bağladım. Anam yavrum Salifim

geçen aaşamda keyfanının canı mantar gavurması çekmiş. Bahçadan toplatmış

yemiş. Zeele Giresinden eve geldik. Keyfanı cüferletmiş altı üstü dutmuyo

burnundan zehil geliyu zabaha gadar bizi uyutmadı. Keyfanının zabahasından

kenefin direkleri zabaha gadar yalpa vurdu, pis buğazının yüzünden öldü öldü

dirildi...

   Yavrum Salifim daha ne yaziim, benim bildüklerim bu gadar. Zeele hızanlara

yedürecek bi gaşuk bişiyim yok.Biraz pancar bulup gazana atacam. Mektübüme son

verürken agan efendi Recep Gilin Fiden hırhızan selam eder.Boyuna bosuna

dulanduğum Salifim bizi metdüpsüz bırakma....

 Kaynak:Giresun Aksu Dergisi 

Atatürk niye tartışılıyor?

Zülfü 
Livaneli




Ey sağduyulu 
insanlar: Hiç dünyada böyle bir şey gördünüz mü? 1938’de vefat etmiş bir liderin 
bu kadar tartışıldığını, her gün köşe yazılarına konu edildiğini, 
taraftarlarıyla karşıtlarının kanlı bıçaklı olduğunu hatırlıyor 
musunuz?

Dünyada böyle bir örnek var mı?

Amerikan basını kendi 
liderlerini unutmuş durmadan Atatürk’ü yazıyor, Fransız basınında De Gaulle’den 
çok Atatürk adına rastlanıyor, Britanya’da adı, Churchill’den fazla geçiyor. 


Bu size garip gelmiyor mu?

Bütün dünya niçin işi gücü bırakmış da 
130 yıl önce Selanik’te doğmuş olan bir Osmanlı çocuğuyla ilgileniyor? Dertleri 
onun tarihteki rolünü anlamak mı (bize bu kadar meraklı olduklarını hiç 
sanmıyorum) yoksa işin içinde başka bir iş mi var?

Birazcık aklı olan 
herkes, bu işin durup durup neden köpürtüldüğünü merak etmez mi?

Eder 
elbette.

İşte benim cevabım:

Türkiye 
Cumhuriyeti anormal şartlar altında oluşmuş bir ülkedir. İmparatorluğun Batı 
tarafından planlı bir şekilde çökertilmesinden sonra Balkanlar, Orta Doğu ve 
Kafkasya’daki Müslüman Osmanlı tebaası, son kale olarak Anadolu’ya göçtü. Bu 
-kılıç artığı- insanların kültürleri, âdetleri, yaşam biçimleri farklıydı. Bu 
büyük farklılıklar, Anadolu’da zaten karmakarışık olan etnik ve dini yapıya 
eklenince, acayip bir karışım doğdu.

O ‘karışım’ın hayatta 
kalabilmesinin ve bir arada yaşayabilmesinin tek şartı, yeni bir ulus ve yeni 
bir devlet oluşturmaktı.

Bu iş başarıldı ama Batı’daki gibi, zaten var 
olan homojen bir ulus, bir devlet yaratmadı. Tam tersine, yeni devlet bir ulus 
yarattı.

Bu karmakarışık yapıdan bir ulus yaratan iradenin başında ise 
Mustafa Kemal vardı. Ernest Renan, “Hiçbir ulus devlet, geçmişi çarpıtılmadan 
yaratılamaz“ der. Türkiye Cumhuriyeti de bunun dışında değildi elbette. Tarihi 
kendine göre yeniden yazdı, içinden çıktığı Osmanlı’yı hain ilan etti, Ziya 
Gökalp adlı Kürt asıllı bir düşünürümüzün ortaya attığı “Türkçülük tezi”ne aşırı 
bir önem atfetti; yani bir sürü aşırılık yaptı. 

İstiklal Mahkemeleri’nin 
adaletsizliği ise bu aşırılıkların en acıklı örneklerine imza attı. (Mesela 
Orhan Kemal’in babası Raşit Kemali Bey, bu mahkemelerde görev yaptığı zaman, 
akşam yemeği sırasında asi sandığı birçok kişinin idamına karar verdiğini, 
hükmün hemen infaz edildiğini, oysa ertesi sabah bunların zavallı at hırsızları 
olduğunun anlaşıldığını doğrulamıştır.) 

Kâzım Karabekir, Ali Fuat 
Cebesoy gibi İstiklâl Harbi kahramanlarına yapılan muamele de 
korkunçtur.

Dersim de bir zulümdür.

Elbette ki aradan bunca yıl 
geçtikten sonra bunları konuşacak ve yanlış uygulamaları eleştirerek 
demokrasimizi olgunlaştıracağız.

Buna aklı başında kimse itiraz 
etmez.

Ama bugün esen rüzgârlar, bunu 
amaçlamıyor. İstedikleri tek bir şey var, Mustafa Kemal Atatürk’ü, Hitler gibi 
bir cani haline getirmek.

Çünkü bunu başardıkları gün, Türkiye Cumhuriyeti gayri 
meşru hale gelecek. Nasıl Hitler’in III. Reich’ı gayrı meşru ilan edildiyse, 
“bir caninin kanla kurduğu T. C.” de o hale sokulacak.

Bazılarının 
bilinçli, bazılarının ise bilinçsiz olarak girdikleri yol bu.

***

Bilirsiniz; 
camilerde kubbeleri bir tek kilit taşı tutar. Bu taşı çekerseniz, ona 
yaslanmakta olan diğer taşlar gümbür gümbür çöker. 

Mustafa Kemal, bu cumhuriyetin kilit taşıdır. Çünkü 
devlet ve ulus, onun iradesiyle kurulmuştur. Cumhuriyeti yıkmak isteyenler ise 
bu gerçeği, yani ülkenin Aşil topuğunu çok iyi bilmektedirler. Atatürk’ü 
Miloşeviç gibi bir suçlu haline getirebilmek için gösterdikleri bu sabırsız 
iştahın sebebi budur.

***

Atatürk’ü 
yıkmak, onun dayandığı üç unsuru devirmekle mümkün olabilirdi. Neydi bu üç 
unsur?

Partisi, 
ordusu ve halktaki sevgi.

Önce partiyi yıktılar. Cumhuriyet Halk Partisi 
kâğıt üstünde varlığını sürdürüyor ama artık kesinlikle aynı parti değil. 
CHP’nin yerinde yıllardır yeller esiyor.

İkinci sütun olan ordu ise 
perişan. Bunu sadece son dönemlerdeki duruma bakarak söylediğimi sanmayın sakın. 
Bu ordu yıllar önce, (Atatürk’ün vasiyetine aykırı olarak) iç politikaya, 
darbelere, işkencelere bulaştığı, Güneydoğu’daki savaşı bilerek uzatanları 
içinde barındırdığı ve emperyalizmin hizmetine girdiği gün bitmişti. AKP sadece, 
bu bitmiş kuruma son darbeyi indirdi.

Atatürk’ün üç dayanağından parti ve ordu bitirildikten 
sonra, sıra üçüncü ayağa geldi. Yani onu sevenlerin kalbindeki yeri. Şimdi 
oyunun bu son perdesi oynanıyor. Mustafa Kemal’i itibardan düşürme gayretleri 
sergileniyor. Bir devrim döneminde ortaya çıkan bütün fenalıklar, suçlar, 
kabahatler ona yüklenmeye çalışılıyor. 

Bu da başarıldığı gün, 
bilin ki Türkiye Cumhuriyeti çökmüştür.

***

Bazı 
mesajlarda bana diyorlar ki: “Yahu bu rejim sana 
kötülük etmedi mi, ordu genç yaşında seni hapislerde süründürmedi mi, evini 
barkını yıkmadı mı, mahkemeler seni yargılamadı mı, albümlerini yasaklamadı mı, 
merkez basın seni kaç kere lince tabi tutmadı mı? Nasıl olur da bu düzeni 
savunursun?”

Sevgili arkadaşlar; 
doğrudur, haklısınız. Türkiye’deki zalim rejimin acılarını en çok çekenlerden 
birisi benim. Yapılanları anlatsam kitaplara sığmaz. Hayatım bu zulüm rejimine 
karşı mücadele ederek geçti. Ama hükümetlere, cuntalara karşı mücadele etmek 
başka, ülkeyi yıkmaya çalışmak başka. Ben hiçbir zaman ‘vatan haini’ olmadım. O 
cuntalardan, generallerden, başbakanlardan, polis şeflerinden çok daha fazla 
sevdim bu memleketi. Karşılıksız sevdim, kötülük gördüğüm halde sevdim. Gerçek 
yurtseverler bizleriz. Bu yüzden; ülkeyi yıkmak için Mustafa Kemal’i 
itibarsızlaştırmak oyununa karşı çıkıyorum.

Siz 12 Mart’ta, 12 Eylül’de, ordu yüzüne Kemalist maskesi 
takmışken benim hiç Atatürk’ten söz ettiğimi duydunuz mu?

Elbette 
duymadınız. Çünkü o zaman iktidar kendisine Kemalist diyen zalim bir grubun 
elindeydi. Atatürk’ü övmek ödüllendiriliyordu, buna tenezzül 
edemezdim.

Ama şimdi oyun farklı. Dün Mustafa Kemal’i eleştirmek 
tehlikeliydi, bugün ise onu savunmak.

Ama benim de, tehlikeli bile olsa 
gerçeği söylemek gibi bir huyum var. Ne yapayım!

Not: (Yazısının 
başlığında adımı geçiren Ahmet Kekeç’e.) Yazılarıma karşı çıkmanızın hiç bir 
sakıncası yok; yeter ki düşüncelerimi çarpıtmayın. Yazdığınız gibi “Efendim, 
dünyada bile demokrasi yoktu. Faşizm çağına girmiştik. Cumhuriyet dönemini 
değerlendirirken bunları dikkate almak lazım gelmez mi?” cümlesi ya da düşüncesi 
bana ait değildir. Dolayısıyla da muhatap değilim. İkinci grup konusunda da 
öyle. Başlıkta ilgi çekmek için isim kullanmak hoş görülebilir ama bana ait 
olmayan düşünceleri yüklemeye çalışmak yanlış. Mektup adrese ulaşmadığı için 
iade edilmiştir.
“ilimle 
 
gidilmeyen yolun sonu karanlıktır.”

Hacı 
Bektaşi Veli